ساختار عمومی یک پاراگراف

وقتی مقاله ای را برای ویرایش مقاله یا ترجمه مقاله بررسی می کنیم، اولین نکته ای که نظر ما را جلب می کند، ساختار پاراگرافهای آن است

هر مقاله ای یک عنوان دارد و خوانندگان می دانند کجا باید دنبال آن بگردند یعنی بالای اولین صفحه مقاله. خوانندگان می دانند که پس از عنوان، چکیده آمده و پس از آن هم معمولا ادبیات موضوع می آید.

درست همان قدر که یک خواننده انتظاراتی راجع به ساختار کلی مقاله دارد، او درباره این که چطور یک بخش، پاراگراف، یا جمله باید ساختاربندی شده باشد نیز توقعاتی دارد. این توقعات نسبت به انتظارات مربوط به جایگاه چکیده و… ناخودآگاه تر و ضمنی تر هستند. اما، در هر صورت بر اساس این استوار است که خواننده معمولا چگونه اطلاعات را در یک بخش، پاراگراف، یا جمله پیدا کرده و دریافت می کند.

هر پاراگراف مثل جهانی خرد در یک مقاله می باشد: عنوان خود را دارد (Topic Sentence)، و جملات دیگر همانند بخش های مختلف مقاله عمل می کنند و جمله آخر مثل نتیجه گیری است.

پس نکات مهم پاراگراف نویسی برای هر قسمتی از هر section (به غیر از اولین پاراگراف) معمولا به صورت زیر است:

1. یک Topic Sentence که به خواننده می گوید پاراگراف راجع به چیست و به طرقی آن را به پاراگراف پیشین متصل می کند.
2. بین یک تا هشت جمله در قالب یک ترتیب منطقی که موضوع را بسط می دهد.
3. یک جمله نتیجه گیری که احتمالا به جمله اول یا به پاراگراف بعدی اشاره دارد.

سه المان این ساختار را به تفصیل در قسمت های آینده خواهیم دید. هدف شما این است که به خواننده نشان دهید که پاراگراف شما چطور در بافت آن چه که پیش و پس از آن آمده، جای می گیرد. شما باید اطلاعات را برای خواننده سازمان دهی کنید و طوری نباشد که مجبور بشود اطلاعاتی را که شما به او می دهید، خودش سازمان دهی کند. «تنها یک ایده خاص باید در هر جمله بیان شده و تنها یک ایده کلی (ایده شفاف مرکزی) باید در هر پاراگراف توصیف شود»K

ویرایش مقاله انگلیسی